In maart 1943 woonde aan de Buntlaan 92 de familie W. Visser-Koolen. De familie verleende onderdak aan het joodse jongetje Jip (Isaac Menachem) Wijnberg. Op 30 maart 1943 schreven zijn ouders:
Zeer geachte mijnheer en mevrouw!
Dankzij de vriendelijke bemiddeling van brengster dezes, zijn wij nu in staat, ons jongste kind van Uw prachtige aanbod te laten profiteren.
Het kind is nu 8 ½ mnd oud (5-7-’42) en nog nooit buiten geweest. Zijn gezondheid is uitstekend, hoewel hij iets last van rachitis heeft. Zoals U wel zult bemerken begint hij nu pogingen te doen om te zitten.
Hij is nu bijna 2 maanden van de flesch af. De hoofdvoeding, die wij hem gaven, is pap. Hij krijgt meestal ± 8 uur havermout, ± 1 uur rijstepap (kindermeel) of bruine boonenpureé met appelmoes. Om 5 à 6 uur jonge groente (spinazie, raapsteeltjes e.d.) met een aardappeltje en 9 uur weer pap. Hier wordt hij ’s nachts niet wakker, uitzonderingen daargelaten. Wij gaven hem vitamine D (Davitamon of Dohyfral), benevens veel boter, maar nu hij zonlicht gaat krijgen is dat natuurlijk niet nodig. Wij geven hem ook wel beschuit of broodpap.
Wij zitten niet zoo prima in de kleertjes,hetgeen een gevolg is van het feit, dat wij 7 maanden niet in de gelegenheid waren iets bij te kopen. Wij zullen de puntenkaart meegeven en mocht U in de gelegenheid zijn iets voor de kleine te koopen, zouden wij dat zeer op prijs stellen. Namens mijn vrouw moet ik excuseren, dat de wasch er niet zo prima uitziet, maar dat is een gevolg van een gas tekort, waarmede wij kampen.
Het is voor ons een groote geruststelling te weten, dat het kind ook geneeskundig wordt verzorgd. Eén ding zouden wij gaarne van U willen vragen, n.l. zoo vaak als daar gelegenheid toe is, iets te hooren.
Wat de voeding betreft, wij weten niet of wij hem goed gevoed hebben en zijn wij blij, dat U deskundige raad wordt verschaft. De koffer hadden wij gaarne terug.
De kleine is een goedlachs kind en mocht hij eens lastig zijn, is hij met een weinig speelgoed weer stil.
Wij willen U nogmaals onzen hartelijken dank betuigen en hopen dat het U niet te lastig zal zijn en dat het de kleine ten goede moge komen.
In de hoop vaak iets te mogen hooren, tekenen wij,
Hoogachtend,
A. Wijnberg en echtgenote
In 1953 emigreerde de familie A. Wijnberg met Jip naar Canada Toronto.
